Bu da bir yaz gecesi. Müzik, balkonda sigara, serinlik, isiklar. Geride birsuru yaz gecesi kaldi. 'Rooftop'lardan discman ve kucuk hoparlorlerle sehri seyrettigimiz; cok, cok guzel hissederek car cemetery'e giden koseleri dondugumuz; balkonda caz dinledigimiz ve iceride dansettigimiz; eve gelip kendimizi yataga attigimiz; tam ayrilirken aglamaya basladigimiz; sirf gitarist oldugu icin gitaristi tavlamaya calistigimiz birsuru gece vardi. Simdi hicbiri yok, tamamen kayip. Beni gecmise baglayan butun o ince gumusi iplerin koptugunu hissediyorum, ve iste boyle bir yaz gecesinde, odamda tek basima chet baker dinlerken o kopuk ipleri bile, sanki, goruyorum.
Bazen geri de gelebilir, evet gelebilir, Fethiye'de bir aksamustu cok yogun bir nemin icinde yurudugumu hissedebilirim, hatta o nemi bile yanaklarimda ve burnumda hissedebilirim, ama tuhaf bir sekilde, bu ozlemek gibi degil de dun gece gordugum ruyanin gun icinde geri gelmesi gibi birsey. net ama transparan. (fragrance too rich for keeping, too light to remember) Sanki bilincaltim biliyor ki gercekten oturup da hatirlarsam cok fazla gelir, o yuzden daha ucucu, gercekdisi bir sey gibi saklaniyor. Hem insan unutuyor da. Sitenin arkasindaki karanlik-nemli-serin yolda yururken neler konusulmustu, kimlerden hoslanilmisti, eve kacta donulmustu, kim hatirlayabilir ki bunlari? Belki ben, ama ben de iste artik sadece bir koku olarak hatirliyorum o zamanlari, ya da yaz gununde kollarimin buz gibi olmasi hissini.
Yine de hala isterdim cok nemli neredeyse islak bir yaz gecesinin icinde, cok guzel, ne oldugunu tahmin bile edemedigim kadar guzel kokan biriyle karanlik yollarda sadece yanyana yuruyor olmak icin yurumek, o koku mu icimdeki herseyi altust ediyor yoksa yanimda yuruyen mi, ayirt edememek. Bir yere varmaya calismak degil, sadece orada olmak. Sadece kalbinin carptigini bilmek, yarin kirilabilecegini dusunmemek, hatta, bilmemek.
No comments:
Post a Comment